Toen de pandemie uitbrak was ik net als iedereen in een soort van shock. Wat is dit? Wat gebeurt hier? Je zit aan de tv gekluisterd, zuigt het nieuws op en kijkt wat de overheid doet. Je gaat mee in die eerste gevoelens van ze weten wat ze doen.
Vervolgens komen de maatregelen en je merkt hoe volgzaam iedereen is en dat raakte me. De overheid zaait angst en onveiligheid en vervolgens doet iedereen precies wat ze vragen. Het eigen denken word uitgeschakeld en men vertrouwt blindelings de overheid.
Ik was jaren lang gek op politiek. Ik was zo eentje die vrij nam als er een politiek debat op tv was. Ik genoot van die strijd , ik genoot van democratie en vrijheid. Ik genoot van keuze vrijheid. Dan volgt een lock down en ik moet ineens van alles en ik mag niet meer van alles. Mijn geweten werd bewerkt, want we doen het niet alleen voor ons zelf, maar juist voor een ander. Er stonden borden aan de weg: Doe jij het voor mij?? Met een vriendelijk ogende oudere man op de voorgrond. Ic- medewerkers werden in een keer helden en ze kregen een groot applaus. Voor mij zijn zorg medewerkers al jaren helden en dat applaus verdienen ze al jaren. Al jaren vechten ze voor levens, maar deze helden werden niet beloond, maar ze werden weg bezuinigd.
Er bekroop een gevoel van het klopt niet. Ja corona is er en ja er vallen slachtoffers. Sommigen sterven echt vreselijk, maar de manier waarop dit in de wereld is gekomen klopt niet. Het verhaal van de vleermuizen, of het ontsnappen uit een laboratorium, het klopt niet. Daar is een gevoel, een gevoel van ja laat ik het zelf maar zeggen: een complot theorie, want mijn gevoel laat mij nooit in de steek. Mijn gevoel is mijn gevoel en ik voel dat het niet klopt.
In ons land heeft de pers altijd een eigen mening. Onze pers laat zich zomaar niet bedotten en gaat op zelf onderzoek uit. Toch? Nu zag ik een pers wereldwijd die allemaal hetzelfde schreven. Elke krant bijna de zelfde kop. Politieke leiders die het zelden eens zijn, waren nu eensgezind. We need a great reset en…. vaccineren. Niet te vergeten ja … ook dat… doen we voor een ander !! niet voor onszelf. Daar is weer zo n gevoel van het klopt niet… kent u dat??