Gedachten
Kijkend naar de demonstratie tegen de corona maatregelingen zag ik ook de veel besproken galg voorbij marcheren, dit met afschuw. Zo vreselijk jammer en zo je doel voor bij schietend, want je weet dat dit breed in de pers word uitvergroot en je de publieke opinie tegen je krijgt. Ook de vergelijkingen met de holocaust vervult mij met afschuw, want wat onze Joodse broers en zussen hebben moeten meemaken is nergens mee te vergelijken en is met geen pen te beschrijven. Laten we daar geen enkele vergelijking mee maken.!!!
Toch moest ik aan de oorlog denken, want vervolging begint met personen van dagelijkse dingen af te sluiten. Hele normale zaken die je ineens niet meer mag. Een pannenkoek met mijn kleinkinderen eten in het restaurant kan ineens niet meer. Een zaaltje huren voor mijn werk kan niet meer zonder de QR code. Ik begin te beseffen dat ik er niet meer bij hoor en waar eindigt dit? Wat mag ik de komende tijd nog wel? Dan weer denk ik aan de oorlog. Aan al die mannen en vrouwen die vochten voor onze vrijheid. VRIJHEID!! Dat waar ons land zo trots op was. Hoe dat in een jaar tijd zo kan veranderen. Soms maakt je dat verdrietig of opstandig en hoe kan het toch dat zo weinig mensen niet nadenken over wat er gebeurt in de wereld en alle duisternis die er achter zit. Dan denk ik aan Jezus. Hoe Hij anders was dan de anderen. Wat zal Hij gedacht hebben, maar Hij vertrouwde volledig op Zijn Vader, Zijn gedachten waren Gods gedachten. Toen bad ik: Vader dat mijn gedachten U gedachten mogen zijn. Dan heb ik niets te vrezen.